Webboardเสียงของเธอ... ที่บอกฉันว่า
|
Book (Member) |
นานเหลือเกินแล้วที่เค้าจากไป
นานเท่าไหร่ วันเวลา เป็นแค่ตัวประมาณ แต่ความเป็นจริง นานยิ่งกว่าสำหรับคนรอ... ฉันเคยถามตัวเองว่า ฉันรอเค้าทำไม ในเมื่อฉันต่างหากที่ตัดรอนความสัมพันธ์ที่คลุมเครือไม่ชัดเจน แล้วคำตอบที่ได้สำหรับตัวเอง.... เพราะ คนที่ผิดคือฉัน ที่ทำลายหัวใจของคนที่ฉันคิดถึงที่สุด ฉันรอเพื่ออยากจะขอโทษและรอการอภัย สิ่งที่เกิดขึ้นในพลบค่ำใต้ฟ้าเมืองไทย...กับค่ำคืนสว่างไสวที่ญี่ปุ่น เค้าคนนั้นโทร.มาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฉันตัดสินใจขอจบสิ้นความรู้สึก ระหว่างสองเราเมื่อ 3 เดือนก่อน “ยังโกรธกันอยู่รึเปล่า” เป็นคำแรกที่เค้าเอ่ยแทนการทักทาย ฉันไม่แน่ใจกับเสียงที่ได้ยิน จนไม่อาจเชื่อโสตของตัวเอง จึงขอฟังอีกครั้งหนึ่ง “ยังโกรธกันอยู่มั้ย” ฉันนิ่งฟังอยู่นาน เค้ายังย้ำอยู่หลายรอบ เสียงนั้น ใช่เค้าจริงๆด้วย เสียงที่คุ้นเคย ของใครคนหนึ่งที่ฉันเฝ้ารอ คิดถึงเหลือเกิน… เค้าพยายามอธิบายเหตุผลต่างๆนาๆ กับอะไรสักอย่างที่เราไม่เข้าใจกัน ความผิดพลาดที่เค้าคิดว่าตัวเองผิดที่ทำให้ฉันเคืองโกรธ และปล่อยให้ผ่านเลยไปโดยไม่ได้อธิบายเรื่องที่ค้างคา เค้าคงกังวลไม่น้อยไปกว่าฉัน แต่...ในความเป็นจริงแล้ว คนที่ผิดคือฉันเอง...เป็นคนสร้างรอยร้าวนั้นขึ้นมา ตอนนั้นฉันหงุดหงิดกับสิ่งรอบตัวที่กดดัน และคนรับโทษกลับเป็นเค้าที่ไม่รู้อะไรด้วยเลย ฉันคิดว่า เรื่องราวของเรามันควรจะจบแล้ว เพราะฉันอาจต้องทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า รักและหวังดีกับฉัน เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ฉัน และคิดว่าฉันจะมีความสุขกับสิ่งที่หยิบยื่น แต่เปล่าเลย นั่นเป็นเพียงปัจจัยภายนอกที่ทุกคนเห็นว่าเหมาะสม มั่นคง และสุขสบาย ฉันไม่อยากให้เค้าหรือใครต้องมาเกี่ยวข้องกับความปราถนาดีที่กลายเป็นปัญหา ฉันอยากตัดสินใจด้วยตัวเอง จึงทำเรื่องงี่เง่าด้วยการตอบ e- mail ถึงเค้าด้วยความไม่น่าปะทับใจ เขียนถึงเค้าว่า “ฉันเสียเวลากับเธอมามากพอแล้ว เราควรจบลงเพียงเท่านี้” แล้วเค้าก็หายไป เค้าคงเสียใจและผิดหวังในตัวฉันมาก...ฉันรู้ข้อนี้และหวังให้เป็นเช่นนั้น หวังว่าเค้าคงจะทำใจให้ลืมฉันได้ อย่างที่เค้าเคยบอกว่าอยากจะทำ เมื่อเวลา ระยะทางความห่างกัน และการเงียบหาย ความรู้สึกวุ่นวายใจ ยิ่งทำให้ฉันเข้าใจ และแน่ใจความรู้สึกตัวเองมากขึ้น ไม่ว่าใครจะผ่านเข้ามา ดีกับฉันมากกว่าเค้า ใกล้กันแค่ไหน แต่สุดท้าย ฉันก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ดี หลายครั้งจึงปฏิเสธความรู้สึกดีดีจากใครอื่น จนกะทั่งวันนี้....วันที่เค้าให้โอกาสฉันแก้ตัว วันที่ฉันรอที่จะเป็นฝ่ายพูด คำว่า ขอโทษ บอกเค้าว่า คิดถึง บอกเค้าว่า ให้พูดเยอะ ๆ ฉันอยากได้ยินเสียงของเค้า เสียงของเค้าที่เรียก...ชื่อของฉัน.... เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....น้อยใจฉันเหลือเกินที่ต่อว่าเค้า เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....ไม่อยากเสียฉันไป เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....ยังแคร์ความรู้สึกของฉัน เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....อยากจะลืมฉันแต่ไม่อาจลืมฉัน เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....ไม่อาจจะห้ามใจให้คิด"แค่เพื่อน" เสียงของเค้าที่บอกฉันว่า.....อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม เป็นเหมือนเดิม คืออะไร....ฉันไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่า.... ฉันชอบเวลาที่เค้าเรียกชื่อของฉันมากพอๆกับที่เขาเขียนชื่อของฉัน ฉันถามเค้าว่า...จะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ เค้าไม่มีคำตอบให้ฉันพอใจนัก ฉันไม่ได้รับปากเค้านะ ว่าจะรอ แต่ฉันก็จะรอ ไม่ใช่เพราะเค้าบอกให้รอ แต่จะรอเพราะ ฉันอยากจะรอ ถึงแม้ว่าการรอคอยที่ผ่านมาแต่ละครั้งของฉันต้องแลกมากับการสิ้นสุดลง...ด้วยคำว่า “เสียใจ” แต่ครั้งนี้ ฉันก็จะยังรอ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน รอเพื่ออะไร และต่อไปนี้...ฉันจะไม่ยอมเสียเค้าไปอีกแล้ว ฉันรักษาเค้าไว้ให้นานที่สุด จนกว่า.... จนกว่า...ฉันจะเข้าใจ ความหมายที่แท้จริงของคำว่า... |
แสดงความคิดเห็น
