หลายๆคนก็คงจะเคยผ่านเรื่องราวของความรักมากันบ้างแล้ว
และฉัน...ก็เป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้นเช่นกัน
ฉันได้พบกับเรื่องราวพวกนี้มาถึงสองครั้ง
และมันก็ยังคงจบลงแบบผิดหวังเหมือนเดิม...
ตอนนั้น...ฉันเริ่มรู้สึกท้อ...และคิดว่าเรื่องแบบนี้มันคงจะไม่เหมาะกับฉัน
ฉันเลยหันกลับมาเริ่มต้นเรียนรู้มันใหม่...โดยการเรียนรู้จากเรื่องราวต่างๆของคนรอบข้าง
อ่านตามเว็บหรือหนังสือที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
ฉันเรียนรู้เรื่องพวกนี้มานานพอสมควร...นานพอที่ฉันสามรถช่วยให้คำปรึกษากับคนอื่นได้
แต่ยกเว้นกับตัวเอง
วิชาทฤษฎีทุกวิชา...ย่อมมีการให้นักเรียนได้ปฏิบัติอยู่แล้ว เพื่อความเข้าใจที่ง่ายขึ้น
แต่ยกเว้นวิชานี้..เป็นวิชาเดียวที่ฉันไม่กล้าที่จะลงปฏิบัติมันอีก
แต่ถ้าเป็นการสอบภาคทฤษฎีวิชานี้...แน่ล่ะ..ฉันย่อมสอบผ่านมันได้ชัวร์ๆ
ทุกๆวัน..ฉันชอบมีทฤษฎีพวกนี้ไปเล่าให้เพื่อนๆฟังเสมอๆ
ชอบเปรียบเวลาที่เพื่อนไม่เข้าใจกับปัญหาเรื่องพวกนี้
ฉันให้คำแนะนำกับเพื่อนได้เสมอ...จนฉันถูเพื่อนๆย้อนถามกลับว่า
"ไม่คิดจะนำทฤษฎีพวกนี้ไปใช้กับตัวบ้างเหรอ"...???...เป็นคำถามที่ยากเกินจะตอบ
ตอนนี้ฉันก็เคยคิดที่จะอยากนำไปใช้เหมือนกัน
แต่ฉันยังหาคู่ที่จะลงปฏิบัติด้วยไม่ได้เลย
มีคนเข้ามาในชีวิตฉันมากมาย...
บางคน...เข้ามาแล้วก็ผ่านไป
บางคน...เข้ามาได้สักพัก แต่จู่ๆก็หายไป
บางคน...เข้ามาแบบจริงจังจนน่าทึ่งว่าเค้าจะยังอยู่
แต่ฉัน...ก็ตอบปฏิเสธเค้าไป
ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ปกติฉันไม่ใช่คนเรื่องมากแบบนี้
หลายคนก็เคยถามว่าเค้าไม่ดียังไง ถึงไม่ชอบเค้า
เค้าดีนะ...แต่ฉันอาจจะไม่เหมาะสำหรับฉันหรอก
ฉันคิดว่า..ตอนนี้ถ้าฉันคิดจะคบใครสักคน
ฉันต้องการคนที่เรา(ไม่ใช่ฉันคนเดียว)สามารถเข้ากันได้ทั้งสองคน
ฉันต้องการแฟนแบบเพื่อน ไม่ใช่ต้องการแฟนแบบผู้ปกครอง
หรือแฟนแบบน้องชาย...ฉันไม่ได้หมายถึงว่าฉันต้องการแฟนทีเป็นเพื่อนนะ
แต่เป็นการเข้าใจกันแบบเพื่อนมากกว่า
เพราะฉันอยากที่จะสามรถคุยกะเค้าได้แบบไม่ติดขัด
ฉันไม่อยากให้ทุกคนที่เข้ามาจีบฉันมีความหวังที่จะได้รับการตอบตกลงจากฉัน
เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด...ฉันอยากให้เค้าเข้าใจ
ว่าฉันกำลังเรียนรู้เค้าอยู่โดยคำตอบอาจจะออกมาดีหรือไม่ดีก็แล้วแต่
และก็อยากให้เค้ารู้ว่าฉันก็เปิดโอกาสให้เค้าได้เรียนรู้นิสัยฉันเหมือนกัน
เผื่อว่าฉันอาจจะไม่ใช่คนที่เค้าคิดไว้ก็ได้
แต่สุดท้าย...ฉันก็ไม่สามารถที่จะลงปฏิบัติวิชานี้ได้อยู่ดี